در حدیث است که لقمان به پسرش گفت : انّ الدّنیا بحرٌ عمیق قد هلک فیها عالمٌ کثیر:

هر آینه دنیا دریای عمیقی است که اشخاص بسیاری در آن غرق شده‌اند.

در حدیث دیگری امام (علیه السلام) فرمود: کلّنا سفن النّجاه و سفینه الحسین اسرع: همه‌ی ما اهل بیت، کشتی نجاتیم، ولی کشتی امام حسین (علیه السلام) سرعتش بیشتر است.

گاهی حکیم کسی را که قدر کشتی را نمی‌داند و نا آرامی می‌کند، به دریا می‌افکند و چون او را باز می‌گیرد، قدر کشتی را می‌داند. خدای حکیم ما را از کشتی تسلیم و رضای اهل بیت (علیه السلام) به دریای ابتلائات دنیوی می‌اندازد و وقتی طعم تلخ غوطه‌ور شدن در دنیا و جدایی از اهل بیت (علیهم السلام) را چشیدیم، دوباره ما را به این کشتی نجات باز می‌گرداند. آن وقت قدر نعمت محبّت و ولایت اهل بیت (علیهم السلام) را خواهیم دانست و دیگر تکان‌های ناشی از امواج ابتلائات دنیوی ما را بی‌قرار و ناآرام نمی‌کند.

سخنان حاج اسماعیل دولابی

از کتاب مصباح الهدی ص 52 و ص 53

نوشته: استاد مهدی طیب